RZECZOWNIK

RZECZOWNIKI
To nazwy ludzi, rzeczy, zwierząt i roślin.
Odpowiadają na pytania: kto? co?
np. górnik, ławka, kot, róża 

REGUŁY ORTOGRAFICZNE

ZMIĘKCZENIA

Przez "i" zmiękczamy przed samogłoską, np. siano, ciocia, cielę Przez kreseczkę zmiękczamy: - przed spółgłoską Baśka, źrebię, ćma - na końcu wyrazu: koń, słoń, nić

PISOWNIA WYRAZÓW Z "U"

Literę "u" na pewno napiszemy w wyrazach polskiego pochodzenia: np. artykuł, długo, gruntowy, lektura, płukać, pukać, reguła, śruba, tłumić; w wyrazach zakończonych np. -un - zwiastun, opiekun, -ulec - hamulec, budulec, -uch - leniuch, dzieciuch, -uchna - matuchna, córuchna, -unek - pakunek, wizerunek, -utki - malutki, skromniutki, -us - dzikus, lizus, -uszek - dzbanuszek, garnuszek, puszek -uś - dzidziuś, matuś, tatuś; w czasownikach czasu teraźniejszego zakończonych na -uję, -ujesz, -uje, np. promuję, promujesz, promuje, gotuję, gotujesz, gotuje, proponuję, proponujesz, proponuje; w różnych formach czasowników typu kuć, snuć, psuć, np. kuję, kujmy, kujcie, snuję, snujesz, snujcie, snuj, psujesz, psujcie, psuj; w wyrazach: zasuwka (od zasuwać), skuwka (od skuwać), okuwka (od okuwać), zakuwka (od zakuwać). ZAWSZE NA KOŃCU WYRAZU

PISOWNIA WYRAZÓW Z "Ó"

Literę ó piszemy: - gdy wymienia się na o, a lub e, np. zawód - zawody, stój - stoję, móc - mogę, dróżka - droga, pióro - pierze, brzózka - brzezina, siódma - siedem, przyjaciółka - przyjaciel, wrócić - wracać, skrócić - skracać, mówić - mawiać; - w cząstce -ów, -ówna, -ówka występującej jako końcówka lub część przyrostka, np. bloków, projektów, operatorów, zeszytów, stołów, Sokołów, Tarnów, Kraków, Rodziewiczówna, Iłłakowiczówna, kreskówka, kartkówka, stołówka; - w niewielu wyrazach na początku: ósemka, ósmy, ów, ówczesny, ówdzie; - w kilkudziesięciu wyrazach, w których została zachowana historyczna pisownia oparta na dawnej wymowie, np. chór, córka, czółno, góra, jaskółka, kłótnia, król, mózg, krótki, ogórek, stróż, źródło, wiewiórka, przepiórka, tchórz, żółw, żółty, późno. UWAGA: Litera ó nie występuje nigdy na końcu wyrazu.

PISOWNIA WYRAZÓW Z "RZ"

"Rz" piszemy: - gdy wymienia się rz - r, np. marzec - marca, na górze - góra na dworze - dwór; - w zakończeniach rzeczowników rodzaju męskiego -arz, -erz, -mierz, -mistrz, np. fałszerz, harcerz, pasterz, kołnierz, rycerz, bajarz, blacharz, pisarz, ślusarz, tokarz, kątomierz, ciśnieniomierz, Kazimierz, Włodzimierz, zegarmistrz, ogniomistrz; - po spółgłoskach p, b, t, d, k, g, ch, j, w, np. przemoc, wyprzedaż, przekonanie, brzmienie, brzydota, zatrzymać, trzeba, drzwi, zedrzeć, krzak, zakrzepnąć, grzmot, grząski, chrzest, odchrząknąć, zajrzeć, dojrzały, wrzawa, wrzątek; Do wyjątków należą: a) wyrazy: kształt, kształcić, kształtny, wykształcenie, bukszpan, Oksza, kszyk (ptak), pszczoła, pszenica, Pszczyna, Pszoniak, wszystko, wszędzie, zawsze, b) formy stopnia wyższego i najwyższego przymiotników utworzone przyrostkiem -szy lub -ejszy, np. lepszy, najlepszy, grubszy, najgrubszy, krótszy, najkrótszy, większy, największy, potężniejszy, najpotężniejszy, c) partykuła -że, np. zróbże, skądże, podajże, kopże, d) wyrazy, w których zaczynająca się od ż część rdzenna stoi po przedrostku zakończonym na spółgłoskę, np. obżartuch, odżałować, odżyć, nadżółkły, podżebrowy; w wielu wyrazach, w których dziś nie zachodzi już żywa wymiana rz - r, ale w których rz pochodzi z historycznego r, np. rzeka (od: rieka), jarzębina (od: riabina), orzech (od: oriech), rzadki (od: riedkij), rząd (od: riad), rzepa (od: riepa).

PISOWNIA WYRAZÓW Z "Ż"

Literę "ż" piszemy: - gdy wymienia się na g, dz, h, z, ź, s, np. trwożnie - trwoga, pieniążek - pieniądz, grożę - groza, obrażać - obraźliwy, drużyna - druh, - gdy występuje ona po literach r, l, ł: drżenie, rżeć, ulżyć, łże; - w partykule zakończonej na -że, -ż, np. tenże, bądźże, stańże, weźże, jakże, cóż, któż, czyż, gdyż, jakiż; - w wyrazach zapożyczonych po literze n, np. aranżować, branża, oranżada, rewanż; - w wielu wyrazach rodzimych zawierających historyczną głoskę ż oraz w wielu wyrazach zapożyczonych, np. mżawka, gżegżółka, piegża, żal, żart, żniwo, życzenie, żywot, żółty, żegluga, żyrować, żakiet, żorżeta. UWAGA: W wyrazach typu dżem, dżuma, dżentelmen, dżdżysty, dżoker litera ż jest częścią dwuznaku dż, a nie literą oznaczającą samodzielną głoskę

PISOWNIA WYRAZÓW Z "H"

Literę h piszemy: wtedy, gdy w innych formach tego wyrazu lub w wyrazach pokrewnych h wymienia się na g, ż, z, dz, np. wahać się - waga, druh - drużyna, błahy - błazen, wataha - watadze; w rozpoczynających wyraz cząstkach hiper-, hipo-, hekto-, higro-, np. hiperbola, hiperpoprawny, hiperstatyczny, hiperwitaminoza, hiperinflacja, hipoalergiczny, hipocentrum, hipodrom, hipokryta, hipochondryk, hipoteza, hektolitr, hektopaskal, hektograf, higrometr, higroskop, higromorficzny. W innych wypadkach wątpliwości może rozstrzygnąć "Słownik ortograficzny".

PISOWNIA WYRAZÓW Z "CH"

Dwuznak ch piszemy: gdy w wyrazach i formach pokrewnych wymienia się na sz, np. piechota - pieszo, sucho - suszyć, głuchy - głuszyć, mucha - muszka, duch - dusza; zawsze na końcu wyrazów, np. strach, gmach, pech, na ulicach, na kolanach, o postaciach, o samochodach, Allach z wyjątkiem wyrazów druh i Boh. z reguły po literze s, np. schizma, schyłek, schemat, schizofrenia, schlebiać, schludny, scholastyka, schudnąć, schodzić, schab, schron.

PISOWNIA WYRAZÓW Z "Ą" I "Ę"

Litery ą, ę piszemy: - w wyrazach rodzimych, np. dąb, krąg, gaszcz, kąt, mącić, piąty, pociąg, wąsy, ząb, będzie, dębowy, gęsty, kęs, ręka, tędy, węszyć, zęby; - w wyrazach zapożyczonych, ale całkowicie przyswojonych, np. brąz, ląd, flądra, pąsowy, plądrować, cęgi, cętka, frędzla, kolęda, pędzel, pręgierz, wędkować; - przed ł, l w zakończeniach form czasu przeszłego, np. pragnąłem, pragnąłeś, pragnął, pragnęłaś, pragnęłam, pragnęła, pragnęło, pragnęliśmy, pragnęłyśmy, pragnęliście, pragnęłyście, pragnęli, pragnęły; - w zakończeniach form bezosobowych niektórych czasowników, np. stanąć, klęknąć, odpocząć, mówiąc, prosząc, zamykając, pchający, kochająca, wiążące, przyjęty, przypięta, zwinięta; - na końcu wyrazu: - w formie 1. osoby l. poj. czasu teraźniejszego, np. idę, biorę, proponuję i czasu przyszłego prostego, np. dojdę, zbuduję, zarzucę, - w formie 3. osoby l. mn. czasu teraźniejszego, np. opowiadają, umieją, podrzucają i czasu przyszłego prostego, np. utworzą, dopiszą, rozwiążą,

PISOWNIA WYRAZÓW Z "OM", "ON", "EM", "EN"

Połączenia literowe om, on, em i en piszemy: zasadniczo w wyrazach zapożyczonych, ale jeszcze niecałkowicie przyswojonych: - zgodnie z wymową przed p, b piszemy om, em, np. kompas, kompres, komplikacja, kompozycja, kompetencja, kombinacja, kombajn, kombinat, temperatura, stempel, embargo, emblemat, - zgodnie z wymową przed t, d, c oraz przed tylnojęzykowymi k, g piszemy on, en, np. kontrola, kondygnacja, koncert, remanent, kalendarz, reminiscencja, konkret, konkurencja, kongres, Kongo, - niezależnie od wymowy przed f, w, s, z, sz, ch piszemy on, en, np. konfiskata, konwenans, konstrukcja, konszachty, pensja, sensacja, kondensować, benzyna, enzymy, cenzura, cenzus; zawsze piszemy: - -em w formie 1. osoby l. poj. czasowników, np. jem, rozumiem, śmiem, umiem, wiem, - -om w końcówce celownika l. mn. rzeczowników wszystkich rodzajów, np. literatom, podręcznikom, uczennicom, polom, krzesłom.

SPÓJNIK

Spójniki łączą dwa jednorodne wyrazy lub części zdania. Ten związek może być: • łączny – i, oraz, ni, też, lub, albo; • przeciwstawny – a, ale, lecz, jednak, przecież; • wynikowy – więc, dlatego, toteż, przeto; • podrzędny – że, bo, jeśli, choć, aby, ażeby, gdyby, ponieważ.

PRZYSŁÓWEK

Przysłówki oznaczają jakość lub okoliczność stanu i każdej czynności. A zatem są określeniem czasownika, np. Biegnie (jak?) szybko, wolno, uważnie....

Odpowiadają na pytania: jak, gdzie, kiedy, skąd, dokąd, w jaki sposób.
Przykłady: daleko, naraz, wówczas, naprawdę, wtenczas, gorzko, źle, dobrze, boso, wcześnie, po ludzku, po polsku, na skutek, na przykład, w ogóle, z daleka, z dawna, po staremu, wszerz, wspak

Niektóre przysłówki stopniują się jak przymiotniki:

prędko, prędzej, najprędzej
cicho, ciszej, najciszej
źle, gorzej, najgorzej
dużo, więcej, najwięcej 

PRZYIMEK

Przyimek łączy się z wyrazem i nadaje mu inny sens; np.: rzeczownik stół tworzy z przyimkami wiele zestawień: na stole, o stole, za stołem, obok stołu, po stole, pod stołem, zza stołu, koło stołu, przy stole, ponad stołem, spod stołu, od stołu, ku stołowi, do stołu itd. Przyimek w połączeniu z rzeczownikiem, przymiotnikiem, liczebnikiem tworzy wyrażenie przyimkowe np.: z nudów, ze strachu, sklep z obuwiem, zeszyt w kratkę, z piętnaście, ze sto, z milion

LICZEBNIK

Liczebniki to nazwy liczb i cech związanych z liczeniem. Odpowiadają na pytania: Ile?, Który z kolei? Dzielą się na: • proste – jeden, sto, • złożone – trzysta, pięćset, • główne – jeden, pięć, sto, tysiąc, • porządkowe – pierwszy, piąty, siódmy, setny, • zbiorowe – dwoje, troje, pięcioro, dziesięcioro, Liczebniki – jedni, dwaj, dwóch, obaj, obydwaj, obydwóch (obydwu), trzej, trzech, czterej, czterech – łączą się z rzeczownikami męskoosobowymi: dwaj panowie poszli, dwóch panów poszło; pozostałe liczebniki łączą się z rzeczownikami niemęskoosobowymi: jedne książki, dwa konie, dwie linie itp.

TEST - CZYTANIE ZE ZROZUMIENIEM - KLASA 3 - MAPA

DO POBRANIA

Opracowała: Dorota Dankowska 


............................................................................................................ 
Imię i nazwisko 

Przeczytaj uważnie tekst i zaznacz właściwe odpowiedzi. 

Poznajemy najbliższe okolice i mapy 

Wybierając się na spacer weźcie ze sobą ołówek, linijkę, notes, taśmę mierniczą i spróbujcie sami przedstawić na kartce papieru położenie otaczających Was obiektów.: drzew, domów i innych. Otrzymacie plan terenu, ale nie bardzo dokładny. 
Do sporządzania dokładnych planów używa się bardziej precyzyjnych przyrządów. Na planie przedmioty i odległości pomiędzy nimi są zawsze mniejsze od rzeczywistych rozmiarów. 
Liczba, która pokazuje, ile razy zostały zmniejszone (albo zwiększone) rzeczywiste odległości na planie, nazywa się skalą. 
Dokładne plany terenu potrzebne są budowniczym, geologom, agronomom, turystom. 
Obiekty na planie oznacza się znakami umownymi. Korzystając z tych znaków znajdziecie na planach osiedla, rzeki z mostami, wyspy, sady, źródło i inne. 
Na planie pokazuje się stosunkowo niewielką powierzchnię terenu: działkę szkolną, wieś, miasto. Aby pokazać duże terytorium, na przykład województwo, kraj lub całą Ziemię, opracowuje się mapy. Wymiary na mapie są zmniejszone setki tysięcy, a nawet miliony razy. 
Na mapie przedstawione jest różnymi kolorami ukształtowanie powierzchni . Kolorem brązowym oznaczono najwyższe góry, żółtym – wyżyny, zielonym obszary nizinne. Niebieskie są rzeki, jeziora , morza i oceany. 

1. Czego autor tekstu nie proponuje, aby wziąć ze sobą na spacer? 

A/ taśma miernicza 
B/ taśma magnetofonowa 
C/ linijka 
D/ ołówek 

2. W jakim celu autor masz wziąć wymienione przez autora przedmioty na spacer? 
A/ aby mieć co dźwigać 
B/ by spróbować narysować roboczy plan okolicy 
C/ aby sprzedać w pobliskim sklepie 
D/ aby narysować mapę 

3. Na planie przedmioty i odległości pomiędzy nimi są: 

A/ zawsze mniejsze od rzeczywistych 
B/ czasami mniejsze od rzeczywistych 
C/ takie same jak rzeczywiste 
D/ wielkość nie ma znaczenia 

4. Na planie skalą nazywa się liczbę: 

A/ która napisana jest na dole planu 
B/ która pokazuje ile razy zostały zmniejszone rzeczywiste odległości 
C/ parzystą 
D/ większą od zera 

5. Dokładne plany terenu nie są potrzebne: 

A/ budowniczym, 
B/ geologom 
C/ turystom 
D/ krawcom 

6. Obiekty na planie oznacza się: 

A/ znakami umownymi 
B/ figurami geometrycznymi 
C/ kreskami 
D/ w dowolny sposób 

7. Na planie , na przykład pokazuje się: 

A/ całą Europę 
B/ Całą Polskę 
C/ wieś 
D/ województwo 

8. Aby pokazać duże terytorium, np. kraj opracowuje się: 

A/ plany 
B/ mapy 
C/ książki 
D/ obrazy 

9. Wyżyny na mapie są zaznaczone kolorem: 

A/ żółtym 
B/ zielonym 
C/ niebieskim 
D/ brązowym 

10. Niebieskim kolorem nie są zaznaczone na mapie: 

A/ jeziora 
B/ rzeki 
C/ morza 
D/ góry 

ZAIMEK

Zaimek (zamiast imienia - ZASTĘPUJE RZECZOWNIK) wskazuje przedmiot lub sytuację. Zaimki dzielimy na: • osobowe – ja, ty, my, wy, oni, ci, tamci, owi, • zwrotne – się, siebie, sobie, • dzierżawcze – mój, twój, nasz, wasz, ich, jego, jej, • wskazujące – ten, tamten, ów, taki, • pytające – kto, co, komu, czemu, kogo, gdzie, kiedy, • względne – (pytające bez znaków zapytania) kto, co, komu, • nieokreślone – nikt, coś, ktoś, nic, cokolwiek, pewien

SPRAWDZIAN UMIEJĘTNOŚCI CZYTANIA ZE ZROZUMIENIEM – KLASA III - TAKI ZAPOMINALSKI

……………………………………………………………………………………

Imię i nazwisko

·        Przeczytaj uważnie tekst.

Taki zapominalski

   Wybiegali się na tej wycieczce , wygonili za wszystkie czasy! Cała klasa. Teraz siedli na ławce na zielonej polance i jedzą drugie śniadanie.

- Oj! – Woła nagle Adaś – Zapomniałem swego śniadania.

    Małe zmartwienie.

- Proszę! – Irenka podsunęła mu chleb zawinięty w papierową serwetkę.

- Ode mnie dostaniesz jajko na twardo – powiedział Marcin.

- A ja ci dam kawałek kiełbasy – obiecała Madzia.

   Tomek jeszcze dodał dwa cukierki w kolorowych papierkach i już Adaś ma śniadanie.

    Zjedli odpoczęli, posłuchali ptaków świergocących w zaroślach.

- Wracamy do szkoły – zdecydowała pani.

    Po powrocie do klasy Adaś usiadł w swojej ławce. Wszystkie dzieci też usiadły, tylko Tomek i Madzia – nie. Podchodzą do Adasia.

- Zostawiłeś coś w lesie.

- Ja? – dziwi się Adaś. – Może coś mi wypadło z kieszeni?

   Sprawdza. Wszystko jest. „ Nie wiem, nie wiem.” – Adam nie może sobie przypomnieć. Ale widocznie coś musiało zostać, a Tomek i Madzia znaleźli…

- No, to oddajcie.

- Dobrze – mówią jednocześnie Tomek i Madzia.

    I kładą na ławce przed Adasiem: zgniecioną papierową serwetkę, skórkę z kiełbasy, pokruszone skorupki z jajek, dwa kolorowe papierki …

- Cooo? Po co mi te śmieci dajecie?

- Zostawiłeś je na trawie, więc pewnie ci potrzebne… - zaczyna Tomek.

Adam zrywa się, zbiera wszystko z ławki, wrzuca do kosza. Stoi zaczerwieniony, po chwili bąka:

- Wiem, tylko …

Ktoś w klasie zaśmiał się.

- Jasne! Wszyscy wiedzą. Och ten nasz Adaś taki zapominalski.

(Mira Jaworczakowa)

Wybierz odpowiedź, która najtrafniej odnosi się do tekstu.

1.     Czego Adaś zapomniał zabrać na wycieczkę?

a)     plecaka

b)    śniadania

c)     książki

d)    jabłka

2.     Jak zachowali się jego koledzy z klasy?

a)     śmiali się z kolegi, że jest taki zapominalski;

b)    dziewczynki oddały mu swoje śniadanie, gdyż nie były głodne;

c)     wszyscy podzielili się śniadaniem z Adasiem;

d)    Irenka, Marcin, Madzia i Tomek podzielili się swoim śniadaniem z Adasiem.

3.     Cukierkami Adasia poczęstował(a):

a)     Madzia

b)    Marcin

c)     Tomek

d)    Irenka

4.     O czym Adam zapomniał na wycieczce?

a)     zjeść śniadania;

b)    zabrać ze sobą papierki od cukierków i skórkę od kiełbasy;

c)     zakopać śmieci  po zjedzonym śniadaniu.

d)    że w lesie nie wolno śmiecić i należy śmieci albo zabrać ze sobą, albo zakopać;

5.     Autorka tego opowiadania chciała nam powiedzieć, że:

a)     zawsze należy  po sobie posprzątać

b)    w lesie nie można śmiecić

c)     Adaś świetnie bawił się na wycieczce;

d)    las należy do wszystkich i każdy powinien o niego dbać;

6.     Głównym przesłaniem tego opowiadania jest:

a)     że każdy człowiek, a nawet dziecko może mieć wpływ na zachowanie czystości na naszej planecie;

b)    to, że czystość naszych lasów zależy od nas samych;

c)     to, jak należy zachować się w lesie;

d)    krótka pamięć Adasia

Opracowała Dorota Dankowska

SPRAWDZIAN WIADOMOŚCI - KLASA 2 - DRZEWA I KRZEWY OWOCOWE

Obszar, na którym rosną drzewa i krzewy owocowe  nazywamy ....................................................................................

Porównywanie liczb w zakresie 10

Cel główny
Kształcenie umiejętności porównywania liczb w zakresie 10

Cele szczegółowe:
Uczeń:

• przelicza przedmioty;
• układa serie rosnące i malejące;
• układa schodki z kloców dydaktycznych - "Liczby w kolorach";
• rysuje zbiory, podpisuje;
• porównuje liczby, wpisuje odpowiednie znaki <,>,=

Metody;

aktywizujące: praktycznego działania na konkretach; problemowa

Formy pracy: indywidualna i zbiorowa

Pomoce dydaktyczne: tablica interaktywna, klocki dydaktyczne, liczydła, zeszyty, liczmany.

TEST – CZYTANIE ZE ZROZUMIENIEM KLASA 1 - POKÓJ ELI

Imię i nazwisko  ………………………………………………………………….

Pokój Eli

    Ela ma własny pokój.  Jest nieduży, ale przytulny. Stoi w nim zielona kanapa, biały stolik, zielona szafa i nowe, białe biurko. Kanapa znajduje się pod oknem. Okno zdobią kolorowe firanki i zielone rolety. Z lewej strony kanapy Ela ustawiła stolik. Na nim postawiła lampę i posadziła lalkę Zuzię.

Zaznacz właściwą odpowiedź

1.    Kto ma własny pokój?

a) Zuzia                     b) Ela

2.    Stolik jest w kolorze…

a) zielonym               b) białym

3.    Z której strony kanapy stoi stolik?

a) lewej                     b) prawej

4.    Czego Ela nie posadziła na stoliku?

a) pajaca                b) lalki

5.    Co wisi na oknie?

a) czerwone rolety              b) zielone rolety

6) Jakiego mebla nie ma w pokoju Eli?

a) białego biurka                b) niebieskiej kanapy

Opracowała D. Dankowska

CZYTANIE ZE ZROZUMIENIEM KLASA 2 - WIOSNA

Oprac. Dorota Dankowska

Imię i nazwisko ....................................................

1.Przeczytaj dokładnie tekst.

        

 Wiosna

   Rafał wybrał się na wycieczkę do lasu. Zabrał ze sobą ukochanego psa, Rokiego.

- Będziemy szukać wiosny – zawołał wesoło.

   Roki zamerdał ogonem i pobiegł w kierunku rzeki. Zatrzymał się i czekał na swojego pana.

Chłopiec dołączył do pieska . Zobaczył wówczas wystające spod śniegu białe przebiśniegi.

- Brawo! Punkt dla ciebie – powiedział i zaczął uważnie rozglądać się wkoło.

    Tuż obok dwóch dębów rosła leszczyna, która obsypana była żółtym pyłkiem.

Niedaleko stawu usłyszał stukanie dzięcioła i piękny śpiew skowronka. Poczuł świeży powiew wiosny.

- A zatem mamy już wiosnę piesku.

TEST CZYTANIA ZE ZROZUMIENIEM - KLASA 1

Opracowała Dorota Dankowska

CZYTANIE ZE ZROZUMIENIEM-  KLASA 1  ……………………………...................................................  (B)

Przeczytaj uważnie tekst. Zaznacz właściwe odpowiedzi w zadaniach pod tekstem.

Tata i Rafał idą do sklepu. Kupią w sklepie płytę z filmem.  W domu będą oglądać film o delfinie.

PODKREŚL PRAWIDŁOWĄ ODPOWIEDŹ

TEST - CZYTANIE ZE ZROZUMIENIEM - KLASA 1

Opracowała Dorota Dankowska

CZYTANIE ZE ZROZUMIENIEM-  KLASA 1  ……………………………………………………  (A)

Przeczytaj uważnie tekst. Zaznacz właściwe odpowiedzi w zadaniach pod tekstem.

Mama i Ola idą do kina. Kupią w kasie bilety. Usiądą na widowni. Będą oglądać film o foce.

PODKREŚL PRAWIDŁOWĄ ODPOWIEDŹ

SCENARIUSZ ZAJĘĆ - ZIMOWA POGODA

1.      

 KLASA:  1 D  ( 4 godziny)

Część ogólna

3.       Tygodniowy blok tematyczny:   PRZYSZŁA ZIMA BIAŁA

4.       Dzienne ośrodki tematyczne:

1)      ZIMOWA POGODA

2)      ZMIANY ZACHODZĄCE W PRZYRODZIE ZIMĄ

3)      POMAGAMY ZWIERZĘTOM W CZASIE ZIMY

4)      DBAMY O ZDROWIE ZIMOWĄ PORĄ

5)      ZIMA W GÓRACH

6)      LUDZIE  GÓR

CZYTANIE ZE ZROZUMIENIEM KLASA 1

Opracowała-  Dorota Dankowska

Imię i nazwisko ..............................................................................................

Przeczytaj uważnie tekst i zaznacz właściwe odpowiedzi

Bajeczka o sześciu myszkach

   Mama mysz poszła w odwiedziny do ciotki. Zostawiła w domu sześć córek myszek. Kazała im ugotować kaszy.

-         Tylko nie zapomnijcie o soli!

    Myszki szybko zabrały się do gotowania. Jedna drewek porąbała. Druga ogień rozpaliła. Trzecia garnuszek wymyła. Czwarta wody do garnuszka nalała. Piąta kaszę nasypała. Szósta słoninkę pokrajała. A potem pobiegły do spiżarni tańcować.

    Bawiły się doskonale. Nagle pierwsza myszka przypomniała sobie, że kaszy nie posoliły. Pobiegła. Łyżkę soli wsypała i wróciła do zabawy.

    Na ten sam pomysł wpadły kolejno pozostałe myszki. I one kaszę posoliły.

    Wróciła mama. Usiadły myszki do obiadu. Ojej!

SCENARIUSZ ZAJĘĆ - PRZYSZŁA ZIMA BIAŁA

1.       KLASA:  1 D  ( 3 godziny)

Część ogólna

3.       Tygodniowy blok tematyczny:   PRZYSZŁA ZIMA BIAŁA

4.       Dzienne ośrodki tematyczne:

1)      ZIMOWA POGODA

2)      ZMIANY ZACHODZĄCE W PRZYRODZIE ZIMĄ

3)      POMAGAMY ZWIERZĘTOM W CZASIE ZIMY

4)      DBAMY O ZDROWIE ZIMOWĄ PORĄ

5)      ZIMA W GÓRACH

6)      LUDZIE  GÓR

Monografia liczby 10 - scenariusz zajęć klasa 1

Cele główne:

• kształtowanie pojęcia liczby dwucyfrowej
• zapis liczby dwucyfrowej - liczba 10

Cele szczegółowe
Uczeń:

• porządkuje liczby od 0 do 10;
• przelicza od 0 do 10 i od 10 do 0
• układa zbiory po 10 elementów
• porównuje liczebość zbiorów
• poznaje kolcek liczby 10;
• opracowuje strategię mierzenia długości danego klocka;
• mierzy klocek miarką centymetrową
• poznaje banknot o nominale 10;
• rozmienia banknot 10 zł na złotówki
• poznaje pojęcie "jedna dziesiątka"
• uczestniczy w grach i zabawach

MINITEST – KLASA 2 - GRAMATYKA – GŁOSKA, LITERA, SYLABA, ZDANIE

Przeczytaj uważnie polecenia, pytania i odpowiedzi. Zaznacz właściwą odpowiedź. Powodzenia!

1.Głoskę:
a/ widzimy i piszemy
b/ słyszymy i piszemy
c/ słyszymy i wymawiamy
d/ widzimy i wymawiamy

Monografia liczby 3 - scenariusz zajęć klasa 1

Cele główne:

• wprowadzenie liczby 3
• nauka pisania cyfry 3

UKŁADAMY LIST Z ROZSYPANKI WYRAZOWEJ

Ułóż list z rozsypanki zdaniowej.

TEST CZYTANIA ZE ZROZUMIENIEM - KLASA 1 - Wyjście do kina

CZYTAM I ROZUMIEM  - KLASA 1 ............................................

Przeczytaj uważnie tekst i na jego podstawie wykonaj zadania zgodnie z poleceniami.

Dorota, Adam i Ola idą do kina na film o Bolku i Lolku. Kupią bilety w kasie, a w sklepie wodę i ciastka. Dorota niesie niebieski parasol. Ola ma parasol w kropki. Adam ma białą pelerynę.

PLAN OPISU WARZYWA

Plan opisu

Lektury KLASA 1

1. Władysław Bełza - Kto ty jesteś? 
2. Julian Tuwim - Wiersze dla dzieci: Lokomotywa, Słoń Trąbalski  
3. Hans Christian Andersen – „Calineczka”  
4. Julia Duszyńska " Cudaczek Wyśmiewaczek"
5. Czesław Janczarski – „Jak Wojtek został strażakiem”
6. Adam Bahdaj - "Pilot i ja"
7. Maria Kownacka "Plastusiowy pamiętnik"
8. Maria Kownacka "Kukuryku na ręczniku"

TEST – CZYTANIE ZE ZROZUMIENIEM – KLASA 2 - PTAKI

 oprac. Dorota Dankowska

................................................................................................................................

Imię i nazwisko

Przeczytaj uważnie tekst. Zaznacz właściwe odpowiedzi na pytania

Ptaki

     Ptaki nie są jedynymi zwierzętami, które mają skrzydła lub dzioby. Dzioby mają dziobaki australijskie, które są ssakami.

Nie tylko ptaki składają jaja. Robią to także żółwie i węże. Wszystkie ptaki mają skrzydła, ale nie wszystkie potrafią fruwać.

Fruwać potrafią również inne zwierzęta, nietoperze, które są ssakami. Jednak tylko ptaki maja pióra. Im większy ptak, tym więcej ma piór.

     Delikatne puchowe pióra ogrzewają ptaki, inne chronią je przed deszczem  i śniegiem, a największe i najmocniejsze są konieczne do latania.

Ptaki maja długie pióra w ogonach, smukłe pióra na skrzydłach i tułowiu oraz puszyste pióra przy samym ciele. Pióra stale się niszczą.

Stare wypadają z ciała ptaka, a na ich miejsce wyrastają nowe. W ciągu roku ptak wymienia całe upierzenie.

          

CZYTANIE ZE ZROZUMIENIEM KLASA II - Wycieczka do lasu

Opracowała:  Dorota Dankowska

Imię i nazwisko ................................................................................ 


Przeczytaj uważnie tekst i odpowiedz na pytania :

  Wycieczka do lasu

TEST KOMPETENCJI – KLASA II – I semestr

 Przeczytaj uważnie tekst. Postaraj się go zrozumieć. Następnie odpowiedz na pytania zaznaczając właściwą odpowiedź.

– Szykujecie się znów do podróży? Odpływacie od nas? Dokąd wędrujecie? Do Australii, do Ameryki Południowej? A może aż na afrykańskie wody?
Z wianuszka otaczających profesora ptaków, które stały prościutko, jeden wysunął się naprzód. Podniósł łepek i słuchał uważnie, co mówi to dziwne stworzenie, trzy razy od niego większe, które tak jak on, pingwinek Adeli, chodzi na dwu nogach.