Metody i techniki kontrolowania samoregulacji uczniów - TECHNIKA POMODORO

Co rozumiemy przez pojęcie samoregulacji?

Samoregulacja to umiejętność kontrolowania swoich emocji, zachowań oraz uwagi w celu osiągania długoterminowych celów. W kontekście edukacji wspieranie tej zdolności u uczniów może znacząco poprawić ich zaangażowanie, motywację oraz wyniki w nauce. Możesz wykorzystać technikę pomodoro.

Ilustracja AI

Technika pomodoro - to metoda zarządzania czasem, która pomaga zwiększyć produktywność i koncentrację, poprzez dzielenie pracy na krótkie interwały, zwane "pomodorami". Nazwa pochodzi od kuchennego timera w kształcie pomidora (po włosku "pomodoro"), którego używał twórca tej metody, Francesco Cirillo, gdy opracowywał system w latach 80.

Metoda podziału nauki na 25-minutowe bloki z krótkimi przerwami pomaga utrzymać koncentrację i zwiększa efektywność nauki.

Sposób działania
1. Wybierz zadanie nad którym chcesz pracować.
2. Ustaw timer na 25 minut - (to jest jedno „pomodoro”).
3. Pracuj nad zadaniem przez cały ten czas, koncentrując się na nim w pełni.
4. Gdy timer zadzwoni, zrób  krótką przerwę (5 minut).
5. Powtarzaj cykl – po 4 „pomodorach” (ok. 2 godzin pracy) zrób  dłuższą przerwę  (15-30 minut).

Kluczowe zalety tej techniki:

• Lepsza koncentracja– praca w krótkich, intensywnych blokach pomaga unikać rozpraszania.
• Zwiększona produktywność– planowanie i kontrolowanie czasu pracy sprzyja wydajniejszemu wykonywaniu zadań.
• Odpoczynek – regularne przerwy pomagają uniknąć zmęczenia psychicznego.
• Dzięki tej technice łatwiej jest też monitorować swój postęp, np. ile "pomodorów" zajmuje wykonanie danego zadania.

   

Metody aktywizujace

 

Oto kilka metod aktywizujących, które mogą być stosowane w szkole podstawowej, aby uczniowie bardziej zaangażowali się w proces nauki:

 1. Metoda projektów

   - Uczniowie pracują w grupach nad zadaniem lub projektem, który wymaga od nich zgromadzenia informacji, rozwiązywania problemów i kreatywnego myślenia. Może to dotyczyć np. stworzenia gazetki szkolnej, budowy modelu czy przygotowania prezentacji.

2. Burza mózgów

   - Uczniowie wymyślają różne pomysły na rozwiązanie problemu lub temat. Wszystkie pomysły są zapisywane, a później omawiane i oceniane.

 3. Mapa myśli

   - Uczniowie tworzą graficzne przedstawienie wiedzy na dany temat, łącząc różne pomysły i informacje w formie mapy myśli.

 4. Drama i odgrywanie ról

   - Uczniowie odgrywają scenki lub wcielają się w role, co pomaga im lepiej zrozumieć dany temat, np. historyczne wydarzenia, zasady społeczne, sytuacje życiowe.

 5. Metoda „Jigsaw” (układanka)

   - Uczniowie dzieleni są na grupy i każda grupa otrzymuje inny fragment informacji na temat, który cała klasa musi opanować. Po zapoznaniu się ze swoim fragmentem, dzielą się wiedzą z innymi grupami, aż cała klasa pozna pełny obraz tematu.

 6. Gry edukacyjne

   - Nauka poprzez gry, zarówno planszowe, jak i cyfrowe, które angażują uczniów, motywują do rywalizacji i współpracy oraz rozwijają różnorodne umiejętności, np. matematyczne, logiczne czy językowe.

 7. Stacje zadaniowe

   - Nauczyciel przygotowuje kilka stacji (punktów) w klasie, gdzie uczniowie rozwiązują różne zadania związane z omawianym tematem. Uczniowie mogą poruszać się między stacjami indywidualnie lub w małych grupach.

 8. Debata

   - Uczniowie dyskutują na wybrany temat, argumentując za lub przeciw danej tezie. Uczy to umiejętności argumentacji, logicznego myślenia oraz szacunku dla innych poglądów.

 9. WebQuest

   - Uczniowie korzystają z Internetu, aby rozwiązywać zadania i zdobywać wiedzę. Nauczyciel przygotowuje wcześniej pytania lub wyzwania, które uczniowie muszą rozwiązać, korzystając z dostępnych źródeł online.

10. Uczenie się przez nauczanie (metoda peer-teaching)

   - Uczniowie uczą siebie nawzajem. Każdy uczeń może przygotować krótką lekcję na dany temat i przedstawić ją kolegom z klasy.

 11. Gry symulacyjne

   - Uczniowie wcielają się w określone role i odgrywają symulowane sytuacje (np. obrady sejmu, symulacja firmy), co pozwala im zrozumieć określone zagadnienia w praktyce.

 12. Puzzle dydaktyczne

   - Nauczyciel przygotowuje puzzle, które uczniowie muszą ułożyć, aby zrozumieć jakieś zagadnienie. Może to być np. ułożenie chronologii wydarzeń historycznych lub elementów matematycznych.

13. Lapbooki

   - Uczniowie tworzą własne interaktywne książeczki na dany temat, które mogą zawierać ilustracje, opisy, zdjęcia, a nawet małe kieszonki z dodatkowymi informacjami.

Każda z tych metod może być dostosowana do różnych przedmiotów oraz poziomów trudności, w zależności od potrzeb uczniów.

Jak definiować cele metodą SMART?

Metoda SMART jest ciekawym i  skutecznym narzędziem do formułowania celów. Pomaga w ich precyzyjnym określeniu i wyznaczaniu planu do realizacji. jest powszechnie stosowana w biznesie, zarządzaniu projektami i rozwoju osobistym. Jednak coraz częściej znajduje zastosowanie również w edukacji, w tym na poziomie szkoły podstawowej. Dzięki SMART, nauczyciele mogą pomagać uczniom w precyzyjnym określaniu swoich celów edukacyjnych, co prowadzi do lepszych wyników i większej motywacji do nauki.

Ważne jest, aby cel był konkretny, mierzalny, osiągalny, istotny i określony w czasie. Dzięki temu łatwiej jest utrzymać motywację i konsekwentnie dążyć do osiągnięcia zamierzonych rezultatów. Niezależnie od tego, czy chodzi o cele zawodowe, zdrowotne czy finansowe, metoda SMART może być zastosowana w różnych obszarach życia, pomagając w realizacji nawet najbardziej ambitnych planów. W edukacji wczesnoszkolnej (klasy 1-3) metoda SMART może być używana w różnych kontekstach, dostosowując cele do poziomu rozwoju dzieci.

SMART to akronim od angielskich słów: Specific (konkretny), Measurable (mierzalny), Achievable (osiągalny), Relevant (istotny) oraz Time-bound (określony w czasie). 

Spóbujmy się  przyjrzeć tej technice na przykładach

1. Nauka czytania

Specific (Konkretny): "Przeczytam jedną krótką książeczkę w ciągu dwóch tygodni."

Measurable (Mierzalny): Nauczyciel może monitorować, ile stron dziecko przeczytało każdego dnia.

Achievable (Osiągalny): Wybranie książeczki, która jest dostosowana do poziomu czytelniczego dziecka, aby było to realne wyzwanie.

Relevant (Istotny): Nauczyciel tłumaczy dziecku, że codzienne czytanie pomoże mu stać się lepszym czytelnikiem i umożliwi mu zrozumienie ciekawych historii.

Time-bound (Określony w czasie): Dziecko ma dwa tygodnie na przeczytanie książeczki.Podajemy konretną datę, np.  30 września - wtorek.

2. Rozwijanie umiejętności matematycznych

• Specific (Konkretny): "Nauczę się dodawać liczby w zakresie 1-20 w ciągu trzech tygodni."
• Measurable (Mierzalny): Nauczyciel może sprawdzać postępy dziecka poprzez krótkie quizy lub zadania, mierząc, jak wiele przykładów potrafi rozwiązać poprawnie.
• Achievable (Osiągalny): Zadanie jest realistyczne, ponieważ dodawanie w tym zakresie jest standardowym elementem programu nauczania w klasach 1-3.
• Relevant (Istotny): Nauczyciel wyjaśnia, że opanowanie dodawania jest podstawą do dalszej nauki matematyki, co pomoże dziecku w codziennych sytuacjach, takich jak liczenie pieniędzy czy ocena wyników w grach.
• Time-bound (Określony w czasie): Cel ma być osiągnięty w ciągu trzech tygodni.

Metoda SMART to efektywne narzędzie, które może znacząco wspierać proces edukacyjny
w szkole podstawowej. Poprzez precyzyjne formułowanie celów, mierzenie postępów, realistyczne podejście, skupienie się na istotnych aspektach oraz określenie ram czasowych, uczniowie zyskują narzędzie, które nie tylko ułatwia im naukę, ale również przygotowuje ich do bardziej świadomego i zorganizowanego działania w przyszłości.

Zastosowanie metody SMART w edukacji wczesnoszkolnej pomaga dzieciom w stopniowym rozwijaniu umiejętności planowania, samodyscypliny i monitorowania własnych postępów, co jest fundamentem sukcesu w dalszej nauce.