Czary spod linijki

Matematyka można się świetnie bawić jednocześnie doskonaląc umiejętności. Zaproponuję dzisiaj kilka zabaw i ćwiczen matematcznych, które zatytułowałam przewrotnie "Czary spod linijki" a dotyczyć będą realnych problemów. Wszak matematyka jest wszędzie.

1. POMIAR - Ile mierzy?
a) Zabawy w klasie
Moje ciało

• Zmierzcie swoje części ciała, takie jak: – długość ręki, długość dłoni, czy stopy itp.,  obwód pasa, bioder, głowy, szyi, łydki itp. 
• Porównajcie swoje pomiary z pomiarami kolegi. 
• Ustawcie wyniki rosnąco lub malejąco.
• Pomyślcie, o co można zapytać. 
• Ułóżcie pytania i odpowiedzcie na nie

• Zmierzcie swój wzrost i zanotujcie wyniki. 
• Następnie wykonajcie dwa kroki i zmierzcie ich łączną długość. 
• Porównajcie wyniki pomiarów. Co zauważyliście?

     Mierzenie przedmiotów przyniesionych z domu:

•       Dokonajcie pomiaru przedmiotów, które przynieśliscie (szalik, krawat taty, grzebień, szminka mamy, spinka , korale, drewniana łyżka itp.  
•       Wykonajcie następujące czynności: – zmierzcie długość i szerokość przyniesionych przedmiotów, – zapiszcie wyniki pomiarów, – porównajcie uzyskane wyniki między sobą, – uporządkujcie przedmioty: od najkrótszego do najdłuższego, od najszerszego do najwęższego itp.

b) Na boisku szkolnym - uczniowie pracuja w małych zespołach

•  Poszukajcie na boisku szkolnym waszych cieni i zmierzcie je. Zapiszcie wyniki .
• Porównajcie wasze wyniki. 
• Odpowiedzcie na pytania: 

– Ile centymetrów ma najdłuższy cień? 
– Ile centymetrów ma najkrótszy cień? 
– O ile centymetrów najkrótszy cień jest krótszy od najdłuższego? 
– Ile cieni ma długość powyżej 70 cm? itp.

 2. Szacowanie

• Oszacujcie: 

– Jaką długość i szerokość ma najmniejszy i największy przedmiot znajdujący się w Waszym plecaku? 

– Jak daleko poleci papierowy samolocik? 

– Jak daleko skoczycie w dal na jednej nodze? 

– Jaki jest obwód szkolnej ławki? 

– Jaka jest odległość od waszej ławki do drzwi? itp. 

A teraz wykonajcie dokładne pomiary i zobaczcie, na ile wasze wyniki szacunkowe są zgodne z rzeczywistymi.

3. Planowanie- Organizujecie przyjęcie urodzinowe. Zaprosiliście 16 osób.
- Zaplanujcie, jak posadzicie gości przy stole: kwadratowym i prostokątnym.
- Pomyślcie, jakie wymiary powinien mieć każdy ze stołów, aby gościom wygodnie się siedziało.
- Narysujcie różne warianty usadzenia gości. Porównajcie swoje pomysły.

7.       

Technologie informacyjno – komunikacyjne (TIK)

Technologie informacyjno – komunikacyjne (TIK) stały się nieodłącznym aspektem edukacji. Niestety, często wykorzystywanie TIK- u skupia się na zwykłej konsumpcji informacji i pomysłów.  Korzystając z technologii cyfrowych możemy komunikować się  i budować relacje z szerszą grupą ludzi. Dzięki temu mamy możliwości głębszego poznania i zrozumienia świata poprzez angażowanie się z wielu perspektyw. TIK to potężne narzędzie do promowania i wspierania szerokiego zakresu umiejętności na miarę XXI wieku.

Nasuwa się pytanie, co zrobić, aby TIK służył do transformacji nauczania oraz tworzenia i projektowania nowych informacji?

Trzeba zaprojektować zajęcia tak:

1.     Aby uczniowie kształcili umiejętności oceny, analizy oraz tworzenia nowych informacji i pomysłów.

2.     Aby mogli rozwiązywać złożone problemy.

3.     Aby narzędzia te  służyły do budowania wiedzy lub projektowania produktów opartych na wiedzy.

4.     Aby umożliwiły współpracę i komunikację.

Jak skutecznie pracować w zespole?

 W czasach gwałtownych przemian przemysłowych (rewolucja przemysłowa) utworzono model edukacji, którego głównym zadaniem było przekazywanie przez nauczyciela informacji. Zadaniem ucznia było bierne odbieranie tych informacji, następnie przyswajanie ich.  W tym modelu wiedzę postrzegano jako coś, co zostało wcześniej ustalone i możliwe do przekazania. Nauczyciel był często jedynym źródłem przekazywania tej wiedzy. Dostęp do książek nie był powszechny.

Czasy się zmieniły. Ba, rzeczywistość zmienia się z dnia na dzień. Żyjemy w świecie, który zmienia się w coraz szybszym tempie. Dzięki nowoczesnej technologii dostęp do wiedzy jest powszechny i bardzo łatwy. Zalewa nas morze informacji. Mamy teraz natychmiastowy dostęp do informacji i wielu osób, które mogą pomóc w znalezieniu możliwych rozwiązań. Żyjemy w społeczeństwie, w którym Internet zapewnia nam wiele sposobów komunikowania się z ludźmi na całym świecie. Czy mając taką możliwość potrafimy współpracować?

Przemysłowy model edukacji charakteryzował się dyscypliną i posłuszeństwem w nauce. Uczniowie wykonywali schematyczne zadania w kółko. W dzisiejszym świecie taki model nie jest już odpowiedni, ponieważ współcześni ludzie pracy muszą zarządzać sobą i angażować się w wielodyscyplinarne projekty z kolegami.

Jak wygląda wspólczesny model edukacji u nas w Polsce?  No, właśnie.

Czas najwyższy na zmiany. Rozpocząć należy od zmiany myślenia i zastanowienia się, jakie umiejętności są nam potrzebne, aby móc efektywnie współpracować?
Jeśli chcemy przygotować naszych młodych ludzi do życia w globalnie połączonym społeczeństwie, powinniśmy odpowiedzieć sobie na to pytanie.

Polecam gorąco kurs Microsoft " Nauczanie XXI wieku: Kurs 2 - Praca zespołowa". Bardzo ciekawy i daje do myślenia. Dostarcza niezbędnej wiedzy. Materiał filmowy tłumaczony jest na język polski.

Oto w skrócie kilka punktów dotyczących pracy zespołowej, aby była świadoma i skuteczna.
Po pierwsze: nie zadajemy uczniom zadań i pytań,  na które już znają odpowiedź lub które mogą natychmiast wyszukać w Internecie.

Po drugie: musimy ukierunkować uczniów, aby budowali wiedzę poprzez głębokie uczenie się, czyli taką, gdzie muszą interpretować, analizować, syntetyzować i oceniać informacje w celu budowania zrozumienia. "Zamiast więc pracować w ramach pojedynczych, odrębnych obszarów tematycznych - takich jak matematyka, nauki ścisłe, historia i języki - uczniowie powinni mieć możliwość zaangażowania się w naukę w wielu dyscyplinach. Na przykład, czy naprawdę potrafisz zrozumieć, dlaczego artyści z określonego okresu malowali w określony sposób lub stosowali określone techniki lub materiały, jeśli nie rozumiesz i nie rozumiesz ekonomii i ówczesnych norm społecznych?"

Po trzecie: musimy wykształcić u niech umiejętność samoregulacji, to znaczy że uczniowie przejmują kontrolę nad własną nauką. Kiedy  zaangażują się ustalają swoje cele uczenia się, decydują o najlepszych strategiach, aby je osiągnąć, a także monitorują, czy te strategie działają. Planują.

Po czwarte : stwarzajmy uczniom możliwości  zaangażowania się w ważne dla nich zadania edukacyjne, które odbywają się w dłuższym okresie. Musimy nauczyć ich przejmowania kontroli nad własną nauką.


Skuteczna praca w zespole:Współpraca. Uczniowie dzielą się odpowiedzialnością za wykonane zadania, wspólnie podejmują merytoryczne decyzje.
Ich praca jest współzależna.
Zdobywają (budują) swoją wiedzę i umiejętności, które muszą zastosować w zadaniu. Wiedza powinna być interdyscyplinarna.
Rozwiązują problemy i stosują innowacje.
Samoregulacja - podczas zadań długoterminowych
Planowanie i ocena własnej pracy.
Korygowanie pracy na podstawie informacji zwrotnych.
Wykorzystywanie ICT do nauki.
Weryfikowanie i komunikacja.