1. Zamiast podnosić głos – ścisz go. Nawet do szeptu.
Działa to tak, ponieważ:
- dzieci instynktownie reagują na coś nietypowego,
– szept wymusza ciszę – żeby usłyszeć, muszą zamilknąć,
– zmieniasz dynamikę: z chaosu w ciekawość.
Możesz dodać coś tajemniczego, np.:
– szept wymusza ciszę – żeby usłyszeć, muszą zamilknąć,
– zmieniasz dynamikę: z chaosu w ciekawość.
Możesz dodać coś tajemniczego, np.:
„Mam wam coś niesamowitego do powiedzenia... ale tylko ci, którzy słuchają, się dowiedzą.”
Efekt? Cisza jak makiem zasiał i oczy jak spodki.
2. Zamień uwagę w grę
Zamiast mówić "Uspokójcie się", spróbuj:
„Kto potrafi zamienić się w posąg w 3... 2... 1...?”
Dzieci kochają wyzwania – szczególnie, gdy przypominają zabawę.
3. Użyj nietypowego rekwizytu
Wyciągnij coś z kieszeni lub torebki (np. małą latarkę, piórko, dzwoneczek) i bez słowa unieś do góry. Dzieci natychmiast skupią się z ciekawości: „Co to? Co będzie dalej?”
4. Zmiana tonu i rytmu
Zamiast mówić normalnie – zmień głos na np. bardzo powolny, melodyjny albo… mów jak robot.
Działa, bo dzieci reagują na coś nowego i nietypowego.
5. Stwórz rytuał ciszy
Naucz dzieci prostego „znaku ciszy” – np. uniesionej ręki lub cichego klaskania w rytmie (one mają powtórzyć).
Regularne stosowanie buduje nawyk.
6. Zamrożenie czasu
Powiedz:
„Stop! Zatrzymajcie czas!”
I udawaj, że świat się zatrzymał.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz